Kraje mogą liczyć przypadki na co najmniej dwa różne sposoby. Pierwszym z nich jest staromodny sposób, w jaki lekarz lub pielęgniarka diagnozują chorobę i są prawnie zobowiązani do poinformowania odpowiedniego organu, który następnie przekazuje informacje do krajowego ośrodka, który się liczy.
Oprócz tego lub dodatkowo kraje mogą liczyć laboratoryjne potwierdzenia zakażenia krztuścem. Wiele krajów uważa te dane za preferowane.
Niektóre kraje nie zbierają statystyk krajowych, tylko regionalne, z których każdy może rejestrować dane inaczej.
Niektóre kraje dopiero niedawno zaczęły gromadzić dane.
We Francji nie ma wymogu powiadomienia. Zamiast tego istnieje sieć pediatrów i bakteriologów w szpitalach, którzy monitorują chorobę i zgłaszają się do Instytutu Pasteura.
Lekarze w różnych krajach mają dość zróżnicowane podejście do ustawowego obowiązku powiadamiania.
Niektóre z powyższych danych pochodzą z Sprawozdanie Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób w którym można zobaczyć wszystkie europejskie dane dotyczące krztuśca dla każdego kraju w ostatnim dostępnym roku 2014.