Οι χώρες ενδέχεται να υπολογίζουν τις περιπτώσεις με δύο τουλάχιστον διαφορετικούς τρόπους. Πρώτον είναι ο παλιομοδίτικος τρόπος γιατρού ή νοσοκόμου που διαγνώσκει την ασθένεια και είναι νομικά υποχρεωμένος να ενημερώσει την αρμόδια αρχή η οποία διαβιβάζει έπειτα τις πληροφορίες σε ένα εθνικό κέντρο το οποίο κρατά μετρά.
Παράλληλα με αυτό ή επιπλέον, οι χώρες μπορούν να μετρήσουν εργαστηριακές επιβεβαιώσεις μόλυνσης από κοκκύτη. Πολλές χώρες θεωρούν τις τελευταίες ως τα προτιμότερα στοιχεία.
Ορισμένες χώρες δεν συλλέγουν εθνικές στατιστικές, μόνο περιφερειακές, κάθε μία από τις οποίες μπορεί να καταγράφει δεδομένα διαφορετικά.
Ορισμένες χώρες μόλις άρχισαν τη συλλογή δεδομένων.
Δεν υπάρχει υποχρέωση κοινοποίησης στη Γαλλία. Αντ 'αυτού υπάρχει ένα δίκτυο παιδίατρων και βακτηριολόγων σε νοσοκομεία που παρακολουθούν την ασθένεια και αναφέρουν στο Ινστιτούτο Pasteur.
Οι γιατροί σε διάφορες χώρες έχουν πολύ μεταβλητή στάση απέναντι στη νόμιμη υποχρέωση κοινοποίησης.
Ορισμένα από τα παραπάνω δεδομένα λαμβάνονται από το Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων όπου όλα τα ευρωπαϊκά δεδομένα για τα κοκκύτη για κάθε χώρα μπορούν να εμφανιστούν για το τελευταίο διαθέσιμο έτος του 2014.